Właściwości Bursztynu
Bursztyn bałtycki (sukcynit) to żywica kopalna pochodząca sprzed ok. 40 milionów lat. Charakteryzuje się zawartością od 3 do 8% kwasu bursztynowego, co wyróżnia go od innych żywic, które mają go zdecydowanie mniej lub wcale. Najpopularniejszą inną żywicą kopalną jest retynit.
Naturalny kolor bursztynu to jasnożółty lub miodowy. Właśnie taką barwę miała prawdopodobnie świeża żywica. Ciemne kolory pozostałych odmian bursztynu są wynikiem utlenienia. Często bryłki są ciemnobrązowe na zewnątrz i jasne w środku. Zewnętrzna warstwa, zwana korą (szorsta i spękana) powstaje w wyniku częściowej krystalizacji (witryfikacji) spowodowanej utratą wody.
Białe i nieprzezroczyste odmiany jantaru noszą nazwę bursztynu pienistego. Zarówno ich kolor, jak i nazwa biorą się stąd, że taki kamień ma strukturę piany. Od wielkości i ilości zawartych w nim pęcherzyków powietrza zależy kolor i stopień przezroczystości. W najbardziej pienistym bursztynie można doliczyć się 900 000 pęcherzyków na milimetr kwadratowy.
Skład elementarny:
Węgiel: 61--81%
Wodór: 8,5--11%
Twardość: 199--290 megapaskali albo 2,0--2,5 w skali Mohsa (nieco twardszy od gipsu)
Gęstość: 0,96--1,096 g/cm3 (pływa w słonej wodzie)
Temperatura topnienia: 287-300 stopni Celsjusza
Jednoznaczną identyfikację bursztynu bałtyckiego uzyskuje się dziś metodą spektroskopii absorpcyjnej w podczerwieni.
